-  در یک نبرد و رویارویی با جبهه کفر، چه چیزی عقب نشینی را موجه می سازد؟

- آیا پذیرش مذاکرات و توافقات آن، یک عقب نشینی تاکتیکی محسوب می شود؟ یا در نظر برخی یک تغییر استراتژی در سیاست­های استکبار ستیزانه با دشمنان است؟!

-  آیا مذاکرات که یحتمل به صلح و تعامل با غرب منتهی می شود، مصداقی از عقب نشینی است؟

-  آیا در زمان حاضر جمهوری اسلامی ایران در موقعیت عقب نشینی قرار داشت؟ آیا فشار اقتصادی، سیاسی یا نظامی از سوی کفار و دشمنان اسلام به حدی بوده است که چاره ای جز عقب نشینی و پذیرش مذاکرات و توافقات نبوده است؟

- آیا به زعم برخی مسئولین در موقعیت صلح امام حسن علیه السلام قرار داشتیم و می بایست صلح را بر مبارزه ترجیح دهیم؟

- اگر فرضاً مذاکرات به مصلحت کشور بوده آیا امکان استقامت و پایداری در برابر زیاده خواهی غربیها و عدم تسلیم در برابر فشارهای آنان وجود نداشت؟

- آیا «نرمش قهرمانانه» اتفاق افتاده و نتیجه توافقات مورد تأیید است؟