از آنجا که دستیابی به تمدن اسلامی، بدون تولید اندیشه و دانش ممکن نیست و تولید علوم هماهنگ با دین، از ضرورت های اصلی جامعه به حساب می آید که از طریق «فلسفه» ممکن می شود. کارکرد دین در عینیت، حتماً می بایست از طریق شناخت پدیده ها و ایجاد یک شبکه مفاهیم باشد که مفاهیم پایه این شبکه همان مفاهیم بنیادی است که از آن به فلسفه تعبیر می­شود. برای تحقق تمدن اسلامی و اقامه دین در جامعه و زندگی بشر و در واقع تحقق کارآمدی دین، از «فلسفه شدن» صحبت می شود، در این رابطه جریان و امتداد فلسفه اسلامی در حوزه اجتماعی و عینیات مورد بحث و مفهوم آن مورد مداقه قرار می گیرد. نوشته حاضر که کاربردی شدن فلسفه را مورد بررسی قرار می دهد، نگارشی نسبتاً منسجم از بخشی از مباحث مطرح شده در جلسات هم اندیشی با موضوع دقت در ضرورتهای نوین فلسفی، به ویژه «فلسفه شدن» می باشد که در آن جلسات جمعی از صاحب نظران و اساتید فلسفه از جمله حجج اسلام میرباقری، سبحانی، خسروپناه، غرویان، برنجکار، صادقی و.... در تیر ماه سال 1385 به دعوت فرهنگستان علوم اسلامی، به تبادل آراء پرداخته اند.