برخلاف کسانی که به «تدبیر» و تخصصشان توکل و به سرمایه های دیگران «امید» دارند، ما بیشتر از تخصص به «تعهد» و «تقوی» اعتقاد و به «امداد الهی» امید داریم، هرچند تلاش برای مدیریت تخصصها و بهره وری از آنها برای پیشرفت مؤثر است لکن اعتقاد داریم، تعهد و تقوا و توکل سبب خروج از نابسامانیها و سامان یافتن و به سرانجام رسیدن امور است.
«مَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجعَل لَهُ مَخرَجًا وَیَرزُقهُ مِن حَیثُ لا یَحتَسِبُ وَمَن یَتَوَکَّل عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمرِهِ قَد جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیءٍ قَدرًا» (هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم میکند و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‌دهد؛ و هر کس بر خدا توکّل کند، کفایت امرش را میکند؛ خداوند امر او را به سرانجام می‌رساند؛ خدا برای هر چیزی اندازه‌ای قرار داده است)،
ما برای رسیدن به کرامت و آسایش، امنیت و آرامش به خدا توکل می کنیم و در تحمل سختیها استقامت می ورزیم، همچنانکه مقام معظم رهبری فرموده اند:
«ملتها در سایه‌ی پیمودن راه خداست که به رفاه و امنیت و آرامش و آگاهی و معرفت می‌رسند. بدبختی مردم دنیا به خاطر پیموده نشدن راه خدا و به خاطر راه طواغیت است.... راه خدا، راه عزّت، کرامت، آسایش زندگی و پرورش خوب نفوس طیّبه است. این، راه خداست. البته برای اینکه این راه تثبیت شود، مردان حق و گروهی از مردم بایستی مقداری سختیها را به خودشان تحمیل کنند.» (بیانات 26/6/۱۳۷۶)
«تقوی» و «استقامت» رمز گشوده شدن دربها و هموار شدن راههاست، همانطور که رهبر عزیز انقلاب فرموده اند:
«اگر سختیها را تحمّل کردید، خدای متعال درهای فَرَج را خواهد گشود. اگر مجاهدت در راه خدا را بر جسم و نفس خودتان هموار کردید، خدای متعال روشنایی فَرَج را به شما نشان خواهد داد و درهای فَرَج را به روی شما باز خواهد کرد... خدای متعال به برکت مجاهدت و به شرط ایستادگی، بیرون از دایره‌ی محاسبه‌ی معمولی عقول بشری، درها را باز و راهها را هموار میکند» ( بیانات 29/5/۱۳۷۶)
ما بیش از سرمایه های داخلی و خارجی به «رزق لایحتسب» و امداد الهی امید داریم، چنانچه مقام معظم رهبری فرموده اند:
«یک جایی هم باز بگذارید برای محاسباتی فراتر از مسائل مادّی؛ فراتر از آنچه به عقل انسان میرسد؛ رزق لایُحتسب همان چیزی است که محاسبه نشده است و به ما میرسد؛ در همه‌ی کارهای جبهه‌ی مؤمن، این را باید رعایت کرد و در نظر داشت و انتظارش را داشت. در دعا میخوانیم: یا مَن اِذا تَضایَقَتِ الاُمورَ فَتَحَ لَها باباً لَم تَذهَب اِلَیهِ الاَوهام، وقتی کارها گره میخورَد، وقتی به حسب ظاهر بن‌بست به وجود می‌آید، گاهی خدای متعال از یک گوشه‌ی این بن‌بست یک راهی باز میکند که -لَم تَذهَب اِلَیهِ الاَوهام- هرگز وَهم بشر و اندیشه‌ی انسانی به آن نرسیده بود ... رزق لایُحتسب یعنی این؛ اگر مؤمن باشیم، اگر چنانچه اهل توکّل به خدا هستیم، اهل امید به خدا هستیم.»
ما اصلاح و آبادانی دنیا و توسعه و پیشرفت کشور را نیز درگرو «ایمان و تقوی و عمل به دین اسلام» می دانیم،
«لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ» (اگر اهل آبادیها ایمان آورده و تقوی می ورزیدند، هرآینه بابهای برکات آسمان و زمین را به رویشان می گشودیم. اعراف/96)
و به فرموده امیرالمؤمنین علیه السلام «من اصلَحَ امرَ آخرتهٍ اصلَحَ اللهُ لَهُ اَمْرَ دُنیاهُ» (کسی که به دنبال آبادی و اصلاح آخرت خود باشد، خداوند امور دنیوی او را اصلاح می کند)، « من عمل لِدینِهِ کفاهُ اللهَ أمره دُنیاهُ» (کسی که به دینش عمل کند، خداوند امور دنیایش را کفایت می کند)، «علیک بالآخرة تَأتِکَ الدُّنیا صاغرةً» (به آخرت بپرداز، دنیا ذلیل و تسلیم تو میشود)،
و نیز امام صادق علیه السلام فرموده اند : من أصبح و أمسی و الآخرة اکبر هَمِّهِ جعل الله الغنی فی قلبه و جَمَع لهُ امرُهُ ولم یخرُج من الدّنیا حتی یستکمِلَ رزقَهُ (هر کس صبح و شب بر او بگذرد و بیشترین هم و غمش آخرت باشد، خداوند بی نیازی را در قلبش قرار می دهد و امور زندگیش را سامان می‌دهد و از دنیا نمی رود مگر اینکه روزیش را بطور کامل مصرف می کند)
به امید یاری حق درپرتو عنایات امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و راهبری رهبر عزیز جهت پیشرفت و آبادانی کشور و دستیابی به عزت و کرامت، کار و تلاش می کنیم. انشاءالله
