آقای روحانی!
گفته بودید «به غیر از عده محدودی بقیه خواستار صلح و تعامل با دنیا هستند!»
اولاً آیا کشورهای 5+1 همه دنیا هستند؟! به فرموده مقام معظم رهبری : «طرف مقابل ما همه‌ی دنیا هم نیستند، ...
بسم الله الرحمن الرحیم
آقای روحانی!
گفته بودید «به غیر از عده محدودی بقیه خواستار صلح و تعامل با دنیا هستند!»
اولاً آیا کشورهای 5+1 همه دنیا هستند؟! به فرموده مقام معظم رهبری : «طرف مقابل ما همه‌ی دنیا هم نیستند، به این هم توجّه بشود. گاهی در تعبیرات آدم می‌شنود ـ من گله هم کردم ـ از بعضی از دوستان که میگویند جامعه‌ی بین‌المللی! ... دو سال و نیم قبل از این در همین شهر تهران، نمایندگان ارشد بیشتر از ۱۵۰ کشور آمدند، حدود پنجاه رئیس کشور در تهران در جریان جنبش غیرمتعهّدها که در تهران بود جمع شدند... جامعه‌ی بین‌المللی اینها هستند.»[1] آیا شما خواستار صلح و تعامل با دشمنان قسم خورده این ملت هستید یا صلح و تعامل با دنیا ؟!
ثانیاً دوستی و صلح و تعامل با دشمنان انقلاب و اسلام چه معنایی دارد ؟ آیا توجه دارید چه عاقبتی در دوستی با دشمنان اسلام و انقلاب در پیش روی شماست؟ آیا تابحال در قرآن به این آیات برخورد داشته اید :
- یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیاء
ای اهل ایمان، با دشمن من و دشمن خودتان، دوستی نکنید،
- إِنْ یَثْقَفُوکُمْ یَکُونُوا لَکُمْ أَعْداءً وَ یَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ [2]
اگر بر شما پیروز شوند و مسلط گردند، دشمن شما خواهند بود و دستانشان (اقدامات نظامی، سیاسی، اقتصادی، تحریم و ...) و زبانهایشان (رسانه ها) را علیه شما به کار خواهند انداخت.
- لاَّ یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاء مِن دُوْنِ الْمُؤْمِنِینَ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللّهِ فِی شَیْءٍ[3]
نباید مؤمنان ، کافران را به جای مؤمنان به دوستی برگزینند پس هر، که چنین کند او را با خدا رابطه ای نیست.
آقای روحانی!
نکند بخاطر جلب رأی و نظر مردم، اینگونه شعارهای عامه پسند بدهید و صحبت از دوستی و صلح و تعامل کنید! رضایت خدا در نظر بگیرید که امام صادق علیه السلام فرمودند : مَنْ طَلَبَ رِضَا النَّاسِ بِسَخَطِ اللَهِ وَکَلَهُ اللَهُ إلَی النَّاسِ [4]
آقای روحانی!
گفته بودید : «به این مذاکرات امیدوارید!» در واقع امید شما به سران کفر واستکبار است که در نتیجه این مذاکرات نفعی برسانند. آیا این آیه از قرآن را تابحال مطالعه کرده اید :
- وَ لا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُون
امید و اعتماد (همراه با میل) به ظالمین و ستمکران نداشته باشید که در غیراینصورت در آتش خواهید سوخت و به جزء خداوند دوست و یاوری برای شما نخواهد بود و شما یاری نخواهید شد.
(از آنجا که در روایات «نار» به ولایت دشمنان اهل بیت علیهم السلام تأویل شده است، میل و محبت به کفار در واقع تولی به ولایت طاغوت و سوختن در آتش نار است، فتَمسَّکُم النار...)
و آیات فراوان دیگری که تکلیف ما را با دشمنان و مستکبران روشن می سازد اما گویا آنچنان که انتظار است سیاست خارجی خود را با اصول و ارزشهای قرآنی منطبق نساخته اید!
آقای روحانی!
اگر خوش بین باشیم، شاید نیتی غیر از اصلاح معیشت و اقتصاد و چرخیدن چرخ زندگی مردم نداشته باشید، اما به چه قیمتی؟! آیا شایسته است، به این بهانه از بایسته های قرآنی و مسلمات سیاست اسلامی چشم پوشی نماییم؟! آیا میدانید این رویکرد سرنوشتی جز خسران دنیا و آخرت نخواهد داشت؟ آیا شنیده اید که امام علی علیه السلام فرموده اند: لا یترک الناسُ شیئاً من أمر دینهم لاستصلاح دنیاهم إلّا فتح الله علیهم ما هو أضرّ منه ؛ مردم بخشی از دین را به انگیزه اصلاح امور دنیوی خود رها نمی‌کنند؛ مگر آنکه خداوند برای آنها چیزی پیش می‌آورد که زیانش از آن اصلاح بیشتر است. [5] شکی نیست که اگر این مذاکرات و تعاملات از چارچوب دین و اسلام که همانا در کلام رهبر عظیم الشأن کشورمان منعکس می گردد، خارج شود، عاقبتی جزء ضرر و خسران برای کشور و نظام نخواهد داشت.
آقای روحانی!
نکند بواسطه این مذاکرات و تعاملات، دست نظارت و سلطه بیگانگان بر مملکت اسلامی باز شود، که خدای متعال فرموده است : « وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلاً» ، خداوند تا ابد اجازه نداده که کافران کمترین تسلطی بر مؤمنان داشته باشند.
ادامه دارد ... انشاءالله
[1] بیانات در دیدار مداحان اهل‌بیت علیهم‌السلام 1394/1/20
[2] سوره ممتحنه آیات 1و 2
[3] آل عمران آیهء 28
[4] از حضرت صادق علیه السّلام وارد است که فرمود: حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ أَبِیهِ عَلَیْهِمَا السَّلَامُ أَنَّ رَجُلاً مِنْ أَهْلِ الْکُوفَه کَتَبَ إلَی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ عَلَیْهِمَا السَّلَامُ: یَا سَیِّدِی! أَخْبِرْنِی بِخَیْرِ الدُّنْیَا وَالآخِرَه! فَکَتَبَ علیه‌السلام: بِسْمِ اللَهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ. أَمَّا بَعْدُ، فَإنَّ مَنْ طَلَبَ رِضَا اللَهِ بِسَخَطِ النَّاسِ کَفَاهُ اللَهُ أُمُورَ النَّاسِ؛ وَمَنْ طَلَبَ رِضَا النَّاسِ بِسَخَطِ اللَهِ وَکَلَهُ اللَهُ إلَی النَّاسِ؛ وَالسَّلَامُ. مردی از اهالی کوفه، به حضرت امام حسین علیه السلام نامه ای نوشت و عرض کرد: ای آقای من! خیر دنیا و آخرت در چیست؟ حضرت برای او چنین نوشتند: بسم الله الرّحمن الرّحیم. امّا بعد؛ کسی که رضای خدا را طلب کند، گرچه همراه با ناراحتی و غضب مردم باشد، خداوند او را از امور مردم کفایت می‌کند.
و کسی که به دنبال رضایت مردم باشد گرچه با نارضایتی خداوند همراه باشد، خداوند امور او را به مردم می‌سپارد؛ والسّلام. (لمعات الحسین علیه السلام)
[5] نهج‌البلاغه، حکمت103
