همه امور در این عالم حقایق و ملکوتی دارد و آنچه تجسم میابد قدری معلوم از آن حقایق است (وَ إِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُوم ) از جمله مکانها و اوقات و زمانها ... ، همچنین در عالم آنچه محور حرکت و رشد وتکامل عالم است، «ولایت» است و تناسبات ولایت به مکانها و زمانها، حقایق و ارزشهایی داده است، (همچنانکه هر حسن وقبحی و هر خوب و بدی و احکام تشریعی حتی تکوین عالم به نسبت با ولایت، تعریف شده و متعین می گردند، مثلاً هر چه حلال شده است نسبتی هماهنگ با ولایت اهل بیت دارد و هر چه حرام شده است نسبتی ناهماهنگ با ولایت دارد و ... )، زمانها و مکانها نیز گاهی با «ولایت خداوند» تناسب پیدا کرده و حقایقی یافته اند، مانند مساجد یا اوقات خاصی که منتسب به رحمت رحیمیه خداوند است و گاهی با ولایت پیامبر اکرم ص و اهل بیت علیهم السلام تناسب پیدا نموده و حقایق و بواطنی یافته اند مانند ماه رجب (ماه امیرالمومنین)، شعبان (ماه پیامبر اکرم) و لیله القدر (من عرف فاطمه حق معرفتها فقد ادرک لیله القدر) ... این ایام و اوقات خاص، ایامی برای تجلی ولایت اهل بیت علیهم السلام، تجلی شفاعت ایشان، وصول به رحمت رحیمیه و ... می باشد. بنابر این همه امور این عالم حتی مکانها و ایام و اوقاتش و حتی عباداتش، ظاهری دارند و باطنی و لازمه سیر از ظاهر به باطن و کسب رزق و روزی و نعمات باطنی و معرفت به اسرار و حقایق، توسل به اهل بیت علیهم السلام است، چنانکه باطن و حقیقت بسیاری از امورعالم از جمله عبادات، اهل بیت علیهم السلام هستند. در واقع عبادات در ایام و مکانهای مخصوص، برای سیر انسان از طریق اهل بیت بسوی خدای متعال هستند، و همانطور که عبادت خدای متعال و رسیدن به رضوان و رحمت او بدون ولایت اهل بیت ممکن نیست (بنا عبدالله، بکم یسلک الی الرضوان، ...) باطن این امور هم تناسبات ولایت اهل بیت علیهم السلام است ...
یکی از آن ایام، ماه مبارک رجب است که به استناد برخی حقایق باطنی، رجب که منتسب به امیرالمؤمنین علیه السلام است، مقدمه ای برای شعبان و درک ماه پیامبر و آندو مقدمه ای برای درک ماه میهمانی خدای متعال است و هر سه مقدمه درک لیله القدر است که باطن آن حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیهاست. (سیری از ولایت تا نبوت و از نبوت تا الوهیت ...)
همچنین در توصیف حقایق این ماه اخباری وارد شده است که مثلاً آنرا به نهری توصیف کرده اند که انسان برای رسیدن به حقیقت ولایت، معرفت و توحید از آن سیراب میشود، در دیگر ادعیه و زیارات و روایات می توان باطن این ماه را بیشتر شناخت.
اگه عشقولانه بخونید اشکتونو در میاره!
روایت مشهوری در مورد ماه رجب هست که مرحوم میرزا جواد ملکی تبریزی رضوان الله علیه در مورد آن می‌گویند: اگر آدم به اندازه همه خلائق جان داشت، خوب بود که به خاطر تکریم این خطاب و در استقبال به این خطاب الهی که می فرماید «انا جلیس من جالسنی و مطیع من اطاعنی...» جان بدهد!
مرحوم سیدابن طاووس این روایت را در کتاب اقبال الاعمال خود از وجود مقدس پیامبر (ص) نقل می‌کند که فرمودند: ان الله تعالی نصب فی السماء السابعه ملکاً یقال له الداعی
خدای متعال در آسمان هفتم مَلَکی را نصب نموده که به او «داعی» گفته میشود،
فاذا دخل شهر رجب ینادی ذلک الملک کل لیله منه الی الصباح، طوبی للذاکرین، طوبی للطائعین
وقتی ماه رجب می آید، آن ملک هرشب تا صبح ندا می دهد که خوشا بحال اهل ذکر، خوشا به حال اهل اطاعت...
و یقول الله تعالی انا جلیس من جالسنی و مطیع من اطاعنی و غافر من استغفرنی، الشهر شهری و العبد عبدی و الرحمه رحمتی فمن دعانی فی هذا الشهر اجبته و من سالنی اعطیته و من استهدانی هدیته و جعلت هذا الشهر حبلاً بینی و بین عبادی فمن اعتصم به وصل الی
و خدای متعال می فرماید : من همنشین کسی هستم که با من بنشیند [ و به یاد و ذکر من مشغول باشد]، مطیع کسی هستم که از من اطاعت کند، بخشنده کسی هستم که از من طلب مغفرت نماید، ماه رجب ماه من است و بنده، بنده من است و رحمت، رحمت من است، کسی که در ای ماه دعا کند پاسخش میدهم و کسی که درخواستی داشته باشد به او عطا می کنم و کسی که هدایت بجوید، او را هدایت می کنم، این ماه را ریسمانی بین خودم و بندگانم قرار دادم پس کسی که به آن متوسل شود به من میرسد.
جان دادن پیشکش ما! کمی از وقت استراحت و خوابمان را بدهیم ...
