🔸حضرت علی علیه السلام فرموده اند :
«اِذَ ا احْتَجْتَ اِلَى الْمَشْوَرَةِ فى اَمْرٍ قَدْ طَرَاَ عَلَیْکَ فَاسْتَبْدِهِ بِبِدایَةِالشُّبّانِ ، فَاِنَّهُمْ اَحَدُّ اَذْهانا وَ اَسْرَعُ حَدْسا ، ثُمَّ رُدَّهُ بَعْدَ ذالِکَ اِلى رَاْىِ الْکُهولِ وَ الشُیوخِ لِیَسْتَعْقِبوهُ وَ یُحْسِنُوا الاِْخْتیارَ لَهُ ، فَاِنَّ تَجْرِبَتَهُمْ اَکْثَرُ»
هرگاه به مشورت نیازمند شدى ، نخست به جوانان مراجعه نما، زیرا آنان ذهنى تیزتر وحدسى سریع تر دارند. سپس (نتیجه) آن را به نظر میان سالان و پیران برسان تا پیگیرى نموده، عاقبت آن را بسنجند و راه بهتر را انتخاب کنند، چرا که تجربه آنان بیشتر است.
(شرح نهج البلاغه ابن ابی حدید، ج20، ص337)
🔸بر این اساس، می توان گفت فرایند مشورت دارای سه مرحله اساسی است؛
شروع آن در مرحله اول، طرح موضوع در حلقه جوانان است، جوانان بخاطر ذهن تیز و حدس سریع قادر به ابداع موضوعات، تطرق احتمالات، ایده پردازی نوآورانه و دقت در محاسبات و ... می باشند.
در مرحله دوم لازم است که نتیجه مباحثات حلقه جوانان را در حلقه دیگری از بزرگان دارای تجربه و سابقه فعالیت در آن موضوع مطرح نمود چرا که ایشان قادر خواهند بود به خوبی عواقب آن کار را سنجیده و با اولویت گذاری، بهترین گزینه را انتخاب نمایند.
در مرحله سوم لازم است که مدیر از میان آراء و انظار به انتخاب بهترین رأی و نظر بپردازد و تصمیم نهایی را بر مبنای آن اتخاذ و ابلاغ نماید.
